Matka z dzieckiem zginęli od razu, wciągnęły ruchome schody jak mielonkę w centrum handlowym

Dan, praprawnuk malarza Wojciecha Kossaka pół godziny po szczepionce doznaje paraliżu a z czasem pojawia się autyzm

 Joanna Kossak, mama Dana opowiada historię swojego chorego syna i urokach mieszkania w lesie z dala od ludzi i bez prądu.

"W 6-tym tygodniu po serii szczepień, w pół godziny po opuszczeniu ośrodka zdrowia Dan dostał drgawek, bardzo wysokiej gorączki i przyszedł paraliż. Jak zaczął wtedy płakać to już nie skończył przez cały rok w zasadzie. Cały czas płakał. Wykręciło mu głowę i już od tej pory nie był już w stanie przekręcić główki, w ogóle ruszyć nią. Zasypiał tylko w ten sposób, że tracił przytomność z bólu i to trwało jakieś pięć minut i ból go wybudzał. Ja nie spałam, on nie spał. W końcu zamienił się w powykręcany szkielecik, taki z przeźroczystą skórą, drgający cały czas, nietrawiący absolutnie niczego co dostawał do jedzenia. Odrzucał mój pokarm.

Danika nie można było transportować, nie można go było ani do wózeczka włożyć bo każdy ruch każde drgnienie, każdy wstrząs powodował koszmarny ból u niego i właśnie te utraty przytomności. Nie mogłam go nosić, pod sufitem podwiesiłam hamak i ten hamak cały czas huśtałam nim i to był jedyny taki moment, że on po prostu tylko rzęził, nie krzyczał, nie płakał tylko cały czas jednostajnie jęczał.

A fachowcy z kliniki powiedzieli mi, że Dan będzie żył maksymalnie 1,5 roku.

Dzięki temu, że to jest Puszcza Białowieska i to jest tak wyjątkowe miejsce, nagle się okazuje, że to jest atrakcja dla potencjalnych rehabilitantów. Wyszukiwałam ludzi o których wiem, podejrzewam że mogą jakoś pomóc Danowi w rozwoju i po prostu dzwonię do tych ludzi, przedstawiam się i opowiadam historię, że nie mam pieniędzy, ale mieszkam w środku lasu i jeśli tylko Pan/Pani lubi przyrodę to ja proponuję tydzień w środku lasu bez sąsiadów, w absolutnej głuszy, w ostatnim dzikim lesie europejskim w zamian za zajęcia z moim synem. No i tak to wygląda.

Zaczęło się od tego lekarza z Mongolii, który ustalił nam dietę i powiedział, że wszystko będzie dobrze, wystarczy utrzymywać dietę. Dana nakarmiłam tym co (Nazwisko) powiedział i dziecko zasnęło i spało 17 godzin. Obudził się na pół godziny żeby coś zjeść, przewinęłam go i spał od tej pory do 20 godzin na dobę, ale najważniejsze jest to, że skończył się paraliż. On bardzo szybko zaczął siadać. Raczkować zaczął dopiero jak miał jakieś 3 lata.
Dzieciak zaczął wracać do zdrowia, ja oczywiście też bo po niespaniu rok i tydzień miałam objawy takie jak 90-latek po ciężkim wylewie i mówić uczyłam się 2 lata.

Potem się okazało, że jest też autyzm, on jest też w jakiś sposób wyłączony, ale kładłam go w trawie np. dopóki jeszcze nie chodził i on sobie raczkując po podwórku szedł sobie w jakieś kępy paprocie, albo w jakieś wysokie tam turzyce i po prostu był pochłonięty tymi roślinami całkowicie.
I nagle się okazuje, że on z tego lasu nie wychodzi i w tym lesie spędza godziny, przyglądając się spróchniałym pniom, siedząc sobie na zwalonym drzewie gładząc sobie mech. Podchodzi do drzew i dotyka porostów, dotyka kory."

Babcia i mama Józia z Rabki dały świadectwo uszkodzenia poszczepiennego u ich dziecka (3-4.05.2019)

3-4 maja 2019 roku w gospodarstwie ekologicznym Państwa Agnieszki i Tadeusza Rolnik w Sanoku odbyła się „Majówka u Rolnika”. W programie wydarzenia, były wykłady dotyczące zdrowia, żywności i ekologii w rolnictwie. Wśród prelegentów byli m.in. dr Jerzy Jaśkowski, dr Jolanta Nalewaj-Nowak, Stanisław Kolbusz, Janusz Nawolski, Robert Wagner. Była też możliwość spróbowania dobrego jedzenia na stoiskach kół Gospodyń Wiejskich.
Podczas tego wydarzenia swój głos zabrały także dwie panie z Rabki (babcia i mama dziecka), które dały świadectwo powikłań poszczepiennych u ich dziecka.
Mama Józia przytoczyła również swoją historię. Mieszkając w Kalifornii doświadczyła nagonki na emigrantów. Chciała uzyskać zieloną kartę, więc aby móc ją otrzymać musiała wykupić szczepionkę przeciwko HPV i się zaszczepić. To było m.in. warunkiem przejścia przez tę procedurę emigracyjną. Miała wtedy 26 lat.

Źródło: https://youtu.be/UOKb-TlPDu8

Więcej córek już nie zaszczepię – historia pani Alicji Kamińskiej (20.02.2014)

Pani Alicja Kamińska jest matką dwóch córek, które w wyniku szczepień doświadczyły powikłań poszczepiennych tych mniej drastycznych jak zapalenie płuc oraz tych poważnych z ciężkim powikłaniem neurologicznym włącznie. Gościem w studio jako przedstawiciel strony medycznej jest pani dr Dorota Sienkiewicz, która jest pediatrą i specjalistą rehabilitacji medycznej, która w swojej pracy jako rehabilitantka zaczęła dostrzegać coraz więcej dzieci z problemami neurologicznymi. Każda z historii takiego dziecka dotkniętego neurologicznym problemem była wiązana przez jego matkę ze szczepieniem. Pani doktor zaczęła się przyglądać temu problemowi związku choroby dziecka ze szczepieniem bliżej

Michał Piróg – alergia, astma i paraliż po szczepionce przeciwko polio! (26.12.2017)

 Michał Piróg - tancerz, choreograf, juror, prezenter telewizyjny, aktor, reporter i osobowość telewizyjna, człowiek o niezliczonych profesjach. O sobie mówi „wolny, kreatywny człowiek". Wiele razy wyzywano go za to, że jest gejem i Żydem. Mimo to nie zamierza ukrywać prawdy

o sobie. Jednak jak każde dziecko po szczepieniach był chorowity….. i groził mu wózek inwalidzki po szczepieniu przeciwko polio!

Anna Piróg – mama Michała:

„Michał był dzieckiem bardzo chorowitym. Chorował na astmę, alergię. Przez to dużo też stracił. Nie mógł uprawiać sportu, nie mógł jeździć na rowerze, nie mógł biegać, jemu groził wózek inwalidzki w ogóle. Tak, Michał miał 2,5 roczku, był szczepiony na Heine i przestał chodzić na nogi. Pojechaliśmy do szpitala, siedzieliśmy calusieńką noc, pan doktor mówi, że jeżeli do rana nie stanie na nóżki to będzie jeździł na wózku inwalidzkim. Rano przed godziną 7, mąż przywiózł go, stanął tak doktor tutaj w drzwiach i mówi: „Proszę go postawić.” Ja jego postawiłam a doktor mówi tak „Chodź syneczku do dziadka.” I on na tych nóżkach tak ciach, ciach, ciach tak do niego podbiegł, złapał go na ręce i tak….. pamiętam doktora …. pamiętam jak mu leciały łzy i

go tak strasznie i mówi „Synu najdroższy, jesteś uratowany.” No, ale później była jeszcze troszkę rehabilitacji, trzeba było te nóżki oszczędzać no i dzięki Bogu skończyło się szczęśliwie. I to też było powodem bo Michał zawsze powtarzał „Ja miałem jeździć na wózku inwalidzkim, ja wszystkim pokażę, że będę jeszcze tańczył.” Tak to zrobił, że dopiął swego.”

O powikłaniach poszczepiennych w swojej książce napisał tak: "To moje najwcześniejsze wspomnienie z dzieciństwa. Miałem wtedy trzy lata. A potem jest tak zwana pamięciowa dziura. Może dlatego, że przez kolejne cztery lata moje dzieciństwo określała liczba dni spędzonych w szpitalu. Najpierw dostałem tę nieszczęsną szczepionkę, która na zawsze miała mnie pozbawić władzy w nogach. Później, kiedy już wygraliśmy batalię z trucizną wyniszczającą mój organizm, przyplątała się jakaś straszna alergia. Byłem uczulony na wszystko: sierść zwierząt, kurz, pylenie traw, kwitnienie roślin. Masakra. Ataki alergii przekształciły się w ataki astmy. Nie mogłem biegać, jeździć na rowerze, grać w piłkę. Dla tak energicznego dzieciaka jak ja to była tragedia."

Nie ryzykuj zdrowiem swoich dzieci!!!

Kto tworzy choroby i epidemie – szaleńcy???

Fragment z filmu: „Lara Croft Tomb Raider: Kolebka życia (2003)”
„Gaz sarin, bakterie tyfusu, zarazki cholery – wszystkie te środki są skuteczne, ale mają swoje ograniczenia. Choroby stabilne nie powodują zgonu. Epidemie chorób śmiertelnych trwają zbyt krótko. Naturę można oszukać tylko w pewnym zakresie – moja broń niszczy wroga od środka…….. tak jak teraz niszczy Pana Monse…….. przyspieszona forma gorączki krwotocznej….. choroby niezwykle groźnej i bardzo zaraźliwej. Jednak tak jak w przypadku innych chorób Zachód posiada zapas odpowiedniej surowicy odpornościowej.”
Czy filmowa fikcja ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości?
Czy epidemie tworzy się jako broń biologiczną dla niszczenia przeciwników?
Czy filmowa gorączka krwotoczna z 2003 roku nie przypomina nam dzisiejszej eboli?